Stres!!!
Stres deyince ilk aklınıza gelen nedir? Hiç kafanızda milyonlarca plan olduğu için bir arpa boyu yol ilerleyemediğiniz oldu mu?
Stres diyince aklımıza ilk gelen iş, ama stres maalesef hayatımızın her alanında karşımıza çıkabilir. Bazen yapmamız gereken kişisel işlerimiz vardır. Yoğun çalışıyoruzdur ya da yoğun hayatımız vardır. Bir türlü önceliğimizi kişisel işlerimize veremeyiz ve onlar öyle uzun zaman kenarda bekler; daha da kötüsü kenarda kalır! Bu da stres yaratır.
Bir başka açıdan; aslında stres, yapmakta zorlandığımızı ya da yetiştiremeyeceğimizi düşündüğümüz zamanlarda beliriverir.
Ben ve Stres;
Ben evden freelance çalışan, bir çocuklu, kendimce yoğun olduğumu düşündüğüm bir hayat yaşıyorum. Yoğunluk kısmım da işten ziyade çocuk ve aile yaşantımda. Beni mutlu eden kısmı, aileme yeterince vakit ayırdığıma emin olmak. Her zaman, her gün ideal bir anne, eş olamıyorum tabi malum hepimiz bir insanız. Her birimiz mükemmel olduğu kadar bir diğerimiz mükemmel; ya da her birimiz mükemmel olamadığı kadar bir diğerimiz mükemmel değil. Her insanın hayat enerjisi farklı ve ona göre hayat kuruyor kendisine. Bazı insanlar var ki full-time işte çalışırken, hayattaki bir çok alanına çok denebilecek kadar vakit harcayabilirken; bazıları çalışmamasına rağmen hayatındaki diğer alanlara ayıracak yeterli enerjiyi bulamaz.
Hayat Enerjisi;
Hangi enerji düzeyinde olursak olalım, harcayabildiğimiz kadar enerji bizim için yeterlidir. Başkalarının nerede, nasıl vakit harcadığı bizim için önemli değildir. Çünkü bizim hayatımız ve enerjimiz bizimdir, bize özgüdür. Bu sebeple öncelikle kendi kapasitemizi bilebilmemiz ve memnuniyetle kabullenmemiz gerek. Enerji düzeyimizi artırmanın da gayet tabi yolları var ve ihtiyacımız olduğunu düşünüyorsak bunu yapabiliriz.
Memnuniyetle kabullendiğimiz hayat enerjimizi ve yapılması gereken işleri, kafamızdaki T cetveli gibi bir ölçekle düşünebiliriz. Yarın yapmamız gerekenler listesi kafamızda hazır mı? O halde yarınki enerjimizi psikolojik olarak o kadar belirledik. Bu T cetvelimizi balansladık demek. Yarın bugün olduğu zaman ise; bazı şeyler ters gidebilir, hala tamamlayamayabiliriz belki, ama strese gerek yok! Bugün yapabileceğimiz bütün işleri yaptık zaten. Bir başka gün de balanslarız.
Uygulama;
Yazarken ya da anlatırken ne kadar kolay değil mi? Uygularken de belki oto-pilotta farkında olmadan yapıyoruzdur. Ne zaman işler ters gitse, sinirler geriliyor, stres artıyor; bir şekilde kendimizi kızgın, sinirli, istemediğimiz bir durumda buluyoruz. Peki ne oluyor bu durumdayken? Etrafımızdaki insanları üzüyoruz belki, ya da onların da gerilmesine sebep oluyoruz, çünkü yaşadığımız duyguları etrafımıza da yaşatırız. İçimizde ne varsa istesek de istemesek de yansıtırız. Bu da etrafımızdakilere negatif enerji olarak yansır ve sonuç: herkes mutsuz! Belki de etrafımızda kimse yok, ya da çok içimizde yaşayan birileriyiz, yansıtmamayı çok iyi başarıyoruz. Ee peki kendimizi mutsuz etmekten alıkoyabiliyor muyuz? Bu stresin istemediğimiz yüzü! Eğer ki alıkoyabilenlerdensek ne mutlu! Hayat gerçekten güzel ama bu hayatın kendini güzel göstermesinden değil, hayatın güzel tarafından bakmayı bilmemizden. Fakat konumuz burda bu değil tabi.
Pozitif Stres;
Her bir birey hayatının belli dönemlerinde mutlaka stresle karşılaşırlar. Bazılarımız her gün, bazılarımız belli zamanlarda! Stres öcü değil! Bazı stres vardır ki bizi dinç tutar, hayatımızda bir alarm görevi görebilir, işlerin bitmesi için hissetmemiz gereken o tatlı-yaramaz duygudur. Ya da yaptığımız işten keyif almamızı sağlayan, rutinden uzak tutan o tatlı heyecan. Strese hangi taraftan bakmak istediğimiz bize bağlı biraz tabi.
O halde kendimizi bir sürü yapmamız gereken ya da yapmak istediğimiz ve başlamaya erindiğimiz işlerle buluyorsak; önce kendimizi, enerjimizi onlara hazırlayalım. Zihnen hazırsak, belki biraz kendimizi zorlayarak başlamak kalıyor geriye! Ee gerisi zaten çorap söküğü gibi gelir. Baktık aralarda motivasyonumuz düştü, stres yaptık, o zaman başa dönüp o heyecanımızı hatırlama vakti. Tamamlayamadığımız için ise eğer stres sebebi, o zaman yarını planlama vakti.
İnsan en fazla maruz kaldığı şeyde ustalaşır. Ya ustalaşmak istediğimiz konuya maruz kalmamız ya da maruz kaldığımız konuda ustalaşmamız gerek. Stres konusunda da ustalaşmak mümkün tabi. Bugünü istediğimiz gibi yaşamaya gayret edersek, 80 yaşına geldiğimizde ve arkamıza baktığımızda, dolu dolu yaşanan günler ve yapılmışlar görürüz. Hatta listemizdeki tamamlanmış bir sürü madde ile, azalan enerjimizi değil, yaptıklarımızla mutlu olduğumuzu düşünürüz. Ne zaman ki etrafımızda bizi sinirlendiren birileri ya da bir şeyler olsa; ışınlayalım kendimizi 80 yaşına, bugün yanımızda oldukları için mutlu olalım ve siniri, stresi orda bırakıp devam edelim. Geriye dönüp baktığımızda eminim bizleri kızgın, gergin, sinirli hatırlamalarını istemeyiz. Biz bu hayata yaşamaya geldik, yaşamak ise enerji gerektirir. O halde bugün başlayalım!
